Caubergtrail 2016

Dit wordt het tweede jaar dat ik de Caubergtrail ga lopen. Vorig jaar gestart op de 28 km die daadwerkelijk 31 km werden. Die week van te voren had ik echt twijfels of ik de trail wel zou moeten doen.

Ik had veel last van mijn rechterheup die tijdens het staan en gewoon lopen pijnlijk was maar met rennen niet. Zou dat de adrenaline zijn die pijnstillend werkt? Ook de woensdagavond ervoor deed ik mee met “prepare to Battle of Maestrichst ” waar ik tijdens de beklimmingen dacht erdoorheen te zitten. Dus mijn twijfel werd groter. Maar ik weet als ik niet ga dan heb ik spijt achteraf. En omdat er zoveel bekende aan meededen was het toch verleidelijk. Dus ik ben toen gegaan en met de mogelijkheid om af te korten naar de 18 km ben ik toch gestart op de 28 km. Uiteindelijk werd het een lekkere run, geen tijdsdruk en goed gedoseerd gelopen. Verrassend was het dan ook dat ik als vijfde dame binnenkwam.

Mijn keuze voor dit jaar is dan ook weer de 30 km. Je kunt ook kiezen uit 9 km of 19 km. De start is om 10:45 uur voor de 30 km, 11:00 uur de 19 km en 11:15 uur de 9 km. Ik hoef maar een klein 1/2 uurtje te rijden en ben om 9:30 uur op de parkeerplaats. Daar is het al druk en ik kom al 2 bekende tegen Cinta en Daisy met man en zoon(denk ik). Ik betaal voor de hele dag 7,- euro (behoorlijk prijzig helaas) en ga naar de start. (anders kost het 1,70 per uur) Deze ligt direct naast de parkeerplaats wat wel een voordeel is. Hier haal ik mijn startbewijs op wat snel gaat. Ik kom mijn loopmaatjes, Ed en Marcel van FORAS! tegen en ga bij hun staan. We blijven lekker binnen staan in de Polfermolen. Nu begint de twijfel wat doe ik aan. Het zou de eerste warme dag van het jaar worden maar het is nog behoorlijk bewolkt. Ik kies sowieso voor de korte broek en dan een t-shirt of tanktop met losse mouwtjes. In de eerste instantie kies ik voor het t-shirt want het voelde toch nog wel wat fris aan. Ondertussen zie ik nog een aantal bekenden. Ongeveer een 20 minuten voor de start wil ik mijn tas opbergen. Dit is buiten meteen bij de start en finish (erg handig merk ik, tas afgeven en je staat aan de start). Wanneer ik buiten kom voelt het toch wel warm aan. Hier kom ik nog 3 bekenden tegen waarmee ik in februari op trailweekend in de Ardennen was. Dat is zo leuk aan de trails om steeds weer nieuwe vrienden te maken die dezelfde passie delen. We knuffelen en maken een kort praatje. Ik moet nu toch echt mijn tas wegzetten.

Vlak voor ik de tas inlever doe ik toch mijn tanktopje aan waar ik achteraf geen spijt van heb gehad. Tas is snel ingeleverd en ik sta ook meteen aan de start. Hier neus ik rond of ik nog bekenden zie. Ik zie mijn “concurrente Floor” staan. Deze jonge dame heeft een aantal dezelfde trails in de beurt gelopen en steeds liepen we hetzelfde tempo. Dan was ik een keer voor en dan zij weer maar ik denk dat zij progressie (met haar 23 jaar) maakt en ik niet. Dan komt Marja aangestormd om snel gedag te zeggen maar zij moet nog haar startbewijs ophalen enz. Pfff…..ik hoop dat ze het redt. Dan is het nog maar 5 minuten en langzaam tikken de minuten weg.

“Er zijn nog een aantal pittige beklimmingen die er behoorlijk inhakken maar de vlakkere stukken kan ik nog goed herstellen en tempo zetten”

Het startschot gaat af en we beginnen te lopen. De eerste 500 m is verhard, daarna gaan we de Cauberg links op en dan gaat het echte werk beginnen. Onverhard en omhoog, laten we zeggen flink vals plat. Dan draaien we voor het casino en gaan weer omhoog. Zo zal het de hele trail gaan. Flinke stukken vals plat, stevige hellingen, holle paden, modderige stukken, omlaag en weer omhoog, stukken door weiland, een hele pittige klim door het weiland, de mooie groeve waar je boven langs loopt en met een steile hoge ijzeren trap bereikt, heerlijke stukken door het bos met single tracks en bij de laatste 1,5 km nog de 138 treden op de Cauberg als finishing touch. Daarna is het slingerend naar beneden en nog 500 m. naar de finish.

Ik loop lekker, af en toe stap ik de beklimmingen omhoog ipv te rennen. Dit heb ik wel geleerd van de trails om te doseren en soms is het beter om stukken omhoog te lopen ipv te rennen. Ik zie mijn concurrente steeds voor mij maar loop gewoon mijn eigen trail zoals altijd. Ik ga niet mee in het ritme van iemand anders want dan ben ik bang om mij stuk te lopen. Mijn doel met trails is meestal “eruit halen wat er voor mij uit te halen valt”. Dat geeft mij een kick en een voldaan gevoel bij de finish, heerlijk vind ik dat. Er zijn 4 bevoorradingsposten. Alle voorzien van water, cola en bij post 2 en 3 sinaasappelstukjes en banaan, hoewel de banaan bij post 3 inmiddels op is. (wel al snel aangezien ik vrij vooraan loop). De trail is in een compact gebied. Dat heeft als gevolg dat je stukjes tegengesteld loopt over dezelfde paden. Ik vind dat niet zo’n probleem omdat de paden in tegengestelde richting toch een geheel andere beleving geven. Ook zijn er stukjes asfalt die de gebieden verbinden. Ik stoor mij er niet aan omdat een stukje asfalt helpt bij het herstellen.
Onderweg staan diverse fotograferen en natuurlijk op de meest pittige stukjes. Altijd blijven lachen….. Halverwege roept iemand mij toe dat ik de tweede vrouw ben. Cool, wauw denk ik en het geeft mij een boost om zo door te gaan. Ik heb ook niet de indruk dat de derde dame meteen achter mij zit wat mij een relaxed gevoel geeft. Ik kan zo lekker doorgaan en mocht ik ingehaald worden dan kom ik nog steeds op het podium hahahaha…….wat geweldig zou zijn. Heerlijk dit gevoel. Ik blijf lekker zo doorgaan. Er zijn nog een aantal pittige beklimmingen die er behoorlijk inhakken maar de vlakkere stukken kan ik nog goed herstellen en tempo zetten. Zo nu en dan haal ik nog wat mannen in en een enkele haalt mijn in. Bij de laatste post is het nog 3 km te gaan. Eerst gaat het nog een stukje omlaag en dan weer flink vals plat omhoog. Als toetje zijn er de ongelijke trappen waardoor je de top van de Cauberg weer bereikt. En dan ruik ik de finish en vlieg als het ware de slingerweg naar beneden. Onderaan is het nog een stukje verhard waar ik nog ff mijn tempo verhoog en dan kom ik aan bij de finish. Ik zie hier een aantal loopvrienden staan, Dana, Guus en Linda die mij toejuichen en feliciteren. Mijn naam wordt omgeroepen en ik hoor dat ik inderdaad als tweede dame finish. Wauw…zo’n warm onthaal en finish heb ik nog nooit gehad, echt een super gevoel.

Even later worden we gehuldigd. Ik krijg een mooi trofee als herinnering en uiteraard de eer.

Bij de finish krijgt iedere deelnemer een harde plastic beker als herinnering en meteen te gebruiken voor de aangeboden drankjes aan de finish. Hier zijn ook chips, wafels, chocolade en crackers te verkrijgen.

Douchen is ook mogelijk in het gebouw. Het is alleen even zoeken waar maar eenmaal gevonden zijn het aangename douches.

Al met al een fijne goed georganiseerde trail en zeker aan te raden voor de liefhebbers die wat hoogtemeters willen trainen in Nederland. Wat ik ook heel fijn vond is dat de uitslagen al in de middag online stonden.

Diana