team up40
OCR Series World Finals ’17
10 juli 2017
Team Up40; Iron Viking
Iron Viking Gent ’17
12 september 2017

OCR EK 2017

Team Up40

In mijn eerste deel hebben jullie kunnen lezen over mijn eerste stappen naar het EK. Mijn training, en deelname aan de OCR SERIES in Wijchen.

Nadat de uitslag bekend was gemaakt kreeg ik van Gertjan van Voorden een berichtje dat ik ook gekwalificeerd was voor het EK in Biddinghuizen en zelfs voor het WK in Canada!
Ooh WoW en nu? Mijn doel was eigenlijk bereikt, ik zou 1x als obstacleracer ipv obstaclerunner gaan lopen, maar nu was ik ook gekwalificeerd voor het EK en WK.

Twijfel.

Het EK was zelfs al over 11 dagen! Wat zal ik doen? Was ik hier wel klaar voor? Van alles schoot er door mijn hoofd heen. Vorig jaar was ik nog marshall bij het EK en ik weet hoe zwaar de obstakels waren. Dit jaar was ik op het EK aanwezig welke in Frankfurt werd gehouden (als 1 van de buddy van Sebastiaan van Nieuwenhuizen van Team Dutch adaptive.) en hier waren de obstakels ook pittig. Het parcours was al zwaar ivm de obstakels gecreëerd door de natuur zelf. Laat staan de obstakels die geplaatst zouden worden door derden.

Oke! Het EK in Nederland heeft geen hoogte meters. Hier heb ik niet op kunnen trainen, wel gesimuleerd, maar niet volop!
Ik moest nog snel beslissen ook. Op Facebook kwamen de meldingen dat het evenement bijna was uitverkocht. Na overleg met Bianca heb ik op 21 juni in de late avonduren een race ticket gekocht voor mijn agegroup. De volgende dag verscheen er op Facebook dat het EK sold-out was! Phoei! Ik was dus net op tijd met het aankopen van het ticket.

Met nog minder dan 10 dagen te gaan moest ik mij weer opladen en focussen. Nieuw doel gezet en dat betekent dus ook “snel”  schakelen, Trainen! maar heeft trainen wel zin de laatste dagen?

Trainen

Contact opgenomen met Shorombo van Shobootcamp. Ik vertelde hem mijn nieuwe-korte-termijn-doel. Hij heeft mij voor deze korte aanloop nog wat extra aandachtspuntjes gegeven. Deadhang blijven doen, deze afwisselen met towel hang, en een paar dagen voor het EK niet meer trainen om mijn onderarmen rust te geven maar moest wel mijn mobility training blijven doen.

Elke dag verscheen er op Facebookpagina van het OCR European Championships wel een obstakel welke in mijn ogen nog moeilijker was dan de vorige. Lichte twijfel komt opzetten. Twijfel? of was het gewoon gezonde spanning. Hier was geen penaltylane aanwezig, Hier MOET je gewoon de obstakels halen anders was het gewoon einde oefening! Oke, je mag dan wel vaker proberen maar echt lekker voor je handen, benen en lichaam is dit echt niet.

OCR European Championships

Zaterdagochtend de dag van de waarheid! Samen met Bianca op weg naar Flevonice in Biddinghuizen. Het is al lekker druk en allemaal bekende mensen. Hier en daar een kort praatje, iedereen is toch op zijn of haar manier aan het voorbereiden. Startnummer opgehaald en kijken bij de al gestarte deelnemers.

Hier kom ik oog in oog met de lage rig van Urban Sky OMG! Dit zou wel eens HET obstakel kunnen zijn waar ik mijn bandje zou kunnen gaan verliezen. Ik zie mensen martelen kramp in hun kuiten krijgen, keer op keer zie ik ze het proberen, het lijkt wel een veldslag. Atleten die er door komen juichen van blijdschap, en dat kan ik mij best voorstellen!

team up40, ek, ocrec, ocr, obstakelrunTijdens de briefing krijgen we de laatste instructies te horen van Sebastiaan Munter, zoals Guntime is starttijd, en dat je als je een obstakel heb gehaald dit elektronisch moet laten verifiëren dmv een chip die om je pols zit.

En dan sta je zo goed als het kan klaar in het startvak. Het is weer modus “aan”. Beetje spiertjes opwarmen en rek en strek oefeningen doen. De laatste blik naar Bianca en dan mogen we starten. Eerst heuveltje op en af door het water de Dutch Dike Zigzag. Schoenen zitten ook meteen weer lekker met hier en daar een slippartij omdat het best glad is op de kleine heuveltjes.

Hier haal ik de eerste deelnemers in, YES!

Dan meters maken. Het veld strekt zich uit, en ik zie dat ik in de achterhoede loop, maar dat vind ik niet erg. Mijn doel is mijn bandje veilig over de finish te brengen. Ben met mijn eigen race bezig. Aangekomen bij cary the load, mogen we weer met mijn “vriend” van 20KG lopen. ‘ Een rondje, nou zeg maar een aardig rondje lopen ca 1,5KM. Hup zandzak in mijn nek en rennen. Dit hou ik niet vol! Dan maar afwisselen met stevig wandelen. Elke 20 ademhalingen ga ik rennen of stevig doorwandelen. Hier haal ik de eerste deelnemers in, YES! Plekjes naar voren geschoven. Ondanks dat ik mijn eigen race loop, toch wel lekker omdat je hier en daar iemand kan inhalen.

team up40, ek, ocrec, ocr, obstakelrun

Nu gaat het beginnen

De eerste echte serieuze obstakels komen in mijn zicht. Nu gaat het beginnen!! Eerst de Spinners, ik pak deze vast en zwaai naar de volgende, maar wat een plakzooi zit erop! Wat is dit nou dan?!  Zelfs als je wilt loslaten dan lukt het bijna niet. Achteraf hoorde ik dat er diverse mensen met een soort lijm in hun handen liepen om meer grip te houden. Nou, ik kan je vertellen.. Het werkt! De volgende zijn de ovale ringen, in de OCR Series haalde ik de 3e niet, maar nu haalde ik deze met gemak.

Ik ga niet alle obstakels beschrijven dat zou saai worden, maar wel een paar. Zoals de Tyre Carry.  Wederom een groot stuk lopen met een band. Door water en trenches heen, onder en bovenlangs slepen over dwarsliggende balken en weet ik veel nog meer. Overal moest dat 3e wiel aan de wagen mee.

Om mij heen zie ik sommige vallen, teleurgesteld moeten ze overnieuw beginnen

Tot nu haal ik alle obstakels in 1 keer, zit goed in mijn ritme, ademhaling is ook lekker, en dan doomt de Lage Rig op. Nu gaat het gebeuren. Even op adem komen en kijken hoe andere het tot nu toe doen. Weer zie ik mensen vechten tegen verzuring en kramp. Wat is dit obstakel een showstopper. Maar goed ook ik moet er doorheen zien te komen.  Ik ga bij een lege lijn staan, en moet toch een keer gaan beginnen. Dit viel nog niet mee. spinners, nunchaku’s kogels, complete klimrekken, en dan mag je de grond NIET raken want dan moet je overnieuw beginnen. Inmiddels zit ik op de helft. Om mij heen zie ik sommige vallen, teleurgesteld moeten ze overnieuw beginnen. Ik hang nog, klim en ploeter gestaag door, en dan kan ik toch de bel laten klinken. WOW super trots op mijzelf.

Het zal mij toch niet gebeuren

En door!  De laatste lus met nog enkele pittige obstakels komen er nog aan. De eerste van deze reeks, de UFO 2.0 gehaald door naar de Reborn Stairway to Heaven. Kon meteen beginnen! Met je handen omhoog klimmen.Boven aangekomen kijk ik naar rechts en ik zie daar een extra sponning zitten. uh!? “Ik mis er een hier!!” brul ik naar beneden. “Nee dat hoort zo”  hoor ik ze nog zeggen. Ik blijf nog even verbaast hangen, maar na enkele secondes realiseer ik dat ik wel wat moet doen. Hier verbaasd blijven hangen is geen optie! Ik kijk over mijn schouder naar de overkant. De oversteek vind ik best groot. Ik laat mijzelf vallen en ga naar de retrylane. Hier staan sommige met een isodekken te wachten en moed te verzamelen om nogmaals omhoog te klimmen. Ik zie dat niemand gaat en loop naar voren. Omhoog, andere kant naar beneden, de bel aantikken en klaar!

team up40, ek, ocrec, ocr, obstakelrun

Dan de Runmageddon Multi Rig, Ringen en een dwars stang. Best wel een stuk. Ook hier zie ik weer veel mensen vechten tegen gripkracht. Ik begin er ook aan. Ringen gaan goed, de dwarsstang, WOW deze voelt glad aan. Veelvuldig klimmen ze hier op waardoor de stang nat wordt van de kleding. Ook ik besluit erop te klimmen ivm gladheid. nog een reeks met ringen, en dan net voor het einde…….. val ik er uit F#CK!! Ook nog mijn eelt opengehaald van mijn rechterhand ter hoogte van mijn middelvinger (voel een drang om hem even op te steken) Een slechter plek voor een open wond kun je niet bedenken. Het zal mij toch niet gebeuren dat dit een rede gaat zijn om te moeten stoppen?! Ik kijk een beetje in het rond, zoekend naar iets wat er niet is,. In de verte zie ik Bianca, Eddy en Monique. Hebben zij dan misschien tape bij zich? ‘Nee natuurlijk niet, nooit aan gedacht”

Dan zie ik aan de zijlijn een deelnemer en een dame staan MET TAPE! Ik stap erop af en vraag of ik hier ook gebruik van mag maken. Uiteraard mag dat van ze. Ik bijt mijn eelt zo ver mogelijk af, en begin mijn hand in te tapen. Om mij heen zie je de meeste met open handen. Wat een ellende. Poging nummer 2! Ik pak de ring vast, mmm dit is best gevoelig, en voelt niet prettig! Blik op oneindig. De ringen gaan goed. Ik pak de stang vast en hoor van de zijlijn ” slinger je benen erover” Dit doe ik niet, ik ga door en blijf hangen. Pak de laatste ring, slinger door naar de laatste en RING MY BELL. Zoooo wat ben ik blij! Een kreet van blijdschap & vreugde. Alles kwam eruit. Wat een obstakel.

Dit gaat erg veel kracht kosten.

Aangekomen bij de hang-on Monkey Crawl obstakel. Dit is ook zo’n fijn obstakel, maar niemand heeft ook gezegd dat het een easyride zou worden. Het is niet voor niks “Het Europese Kampioenschap” Zuchtend en steunend begin ik aan deze killer. Alles moet je nemen, onderdoor en uitrusten mag alleen erboven op. Je begint met een soort weaver, maar dan alles lekker onderdoor, en aangezien je hiervoor eerst mocht tijgeren door de blubber, zijn die balken spekglad en vol met modder. Dit gaat erg veel kracht kosten.

2e gedeelte, Het net. Ook dit is spekglad en vol modder,. Ik blijf volhouden. Voel wel een lichte kramp in mijn kuit opzetten en mijn hand doet zeer. Voorzichtig verder gaan zonder al te veel kracht erop te zetten. Oke, het net gehaald. Ik klim erop en neem even mijn rust samen met Larsen.

team up40, ek, ocrec, ocr, obstakelrun

Via de Quater Pipe, de Ninja poles en hammertje tik op naar het eindobstakel: de Clogs combo. Vorig jaar heb ik hier mensen echt verdrietig gezien.  Ze verloren hier hun polsband. Iets wat je gewoon niet wil! Sommige hebben het tientallen keren geprobeerd. Hoeveel mensen het dit jaar hebben geprobeerd weet ik niet. Er stond geen wachtrij dus ik kon meteen door gaan. Omhoog klimmen, over de touwen naar de ringen. Weer ringen!! Lekker voor mijn hand (NOT) en dan de gevreesde klompen. Het bandje is nog om mijn pols.  Nog 2 obstakels!!! Ik begin aan de ringen. Hoppa gehaald! De klompen, ik had van te voren bedacht dat ik ze misschien kon nemen als ik ze vanaf boven vast zou pakken, zodat ik niet de scherpe randjes hoeft te pakken. Maar na een kleine inspectie ging dat het niet worden. Zoek even hoe ik kan beginnen en dan moet ik er aan geloven. Slinger van de een naar de ander of ik gedragen werd door mijn eigen kunnen.

Vreugde!

BAM!!! dan haal je gewoon het einde MET behoud van mijn bandje! Missie 100% geslaagd! Ik neem de vlag over van Eddy en ren de finish over, waar ik een dikke vette medaille om krijg en in de armen van mijn vrouw val. Tranen van blijdschap en vreugde rollen over haar en mijn wangen.

 

team up40, ek, ocrec, ocr, obstakelrun

Sjesus WAT EEN RACE!!! Heb moeten knokken tot het einde maar wat een heerlijk gevoel! Uren van training zit hierin om dit voor elkaar te krijgen. Was dit het waard?? Ja zeker! Smaakt dit naar meer? Ook dat! Ik heb besloten om niet naar het WK in Canada te gaan, dit is gewoon financieel niet haalbaar voor mij, en was hier ook niet mee bezig.

Wel heb ik besloten om het nieuwe seizoen de OCR SERIES te lopen. To be continued!!

team up40, ek, ocrec, ocr, obstakelrun

Ron Ranzijn

Comments are closed.