team up40, beletter, ocrec, ocr ec
Europees Kampioenschap OCR 2016
16 juni 2016
team up40, bootcamp run, alkmaar
Bootcamp-Run
16 september 2016

OCR EC Robert Brouwer

team up40, beletter, ocrec, ocr ec

25 oktober 2015 Spaarnwoude een week na het OCRWC de SV brother editie samen met mijn vaste trainingsmaat en zwager Arie van der Steen. De eerste run met officials en met het WK nog in onze benen stonden we in het Odin startvak met als doel kwalificeren voor het EK 2016.

Na het startschot over de muur en knallen maar, na 2:32 kwam ik over de finish mét bandje en derde in age groep 45-49 en mij zwager kwam ook met bandje en top 10 in zijn age group, dus missie geslaagd! We hadden een plaats op het EK 2016.

Achteraf was dit een goede tactiek, want in December na de Bruggenloop in Rotterdam kreeg ik een blessure aan de linker achillespees. Deze was erg hardnekkig en heeft me dwarsgezeten tot eind april. Steeds dacht ik nu is het over, maar na 2 x lopen was het weer terug. Gelukkig had ik er geen last van met survival trainingen en zwemmen, waardoor ik techniek optimaal heb kunnen trainen en het zwemmen als cardio heb kunnen gebruiken. Gelukkig kon ik de laatste weken weer lopen, maar dit was niet meer wat het was.

team up40, beletter, ocrec, ocr ec

Ik heb in de aanloop naar het EK bewust gekozen om wat survival runs te doen. Deze runs zijn uitermate geschikt om te trainen op uithoudingsvermogen in de hindernissen. Liep er ook diverse uit met behoud van bandje.

Week 23 2016: er komen steeds meer teasers van de EK hindernissen, en ik wordt steeds enthousiaster over de toch wel technische obstakels. De nachtrust wordt slechter, die teasers spoken toch door je hoofd. Toch blijf ik een nuchtere Hollander en onderschat ik nooit mijn mede competitors. “Know your enemies to beat them”.

Zaterdag 11 juni 2016: mijn meisje loopt de SV, dus samen naar de Berendonck. Zij lopen en ik mijn startnummer ophalen en sfeer proeven op het SV terrein en EK dorp. Hier zie ik het finish obstakel en wat is die vet! De Nederlandse versie van de skull valley, het eind obstakel die me bijna nekte op het WK 2015. Hier stond “clogs valley” . Ook kreeg ik steeds meer te horen dat er veel mensen niet wisten hoe je een schippers slag zet en zag ik hele volks stammen oefenen op de 3 touwtjes bij de Rougoor stand. En dat zag er niet best uit om maar zachtjes uit te drukken. Toen ik de startlijst zag met deelnemers en constateerde dat ik de enige deelnemer uit Nederland was in mijn age group, kon het wel eens mijn dag worden!

team up40, beletter, ocrec, ocr ec

Na weer een slapeloze nacht eindelijk, zondag 12 juni 2016 Race day!! Na de auto geparkeerd te hebben kwam ik gelijk mede racer en uppie Marja tegen en zijn we naar het EK dorp gelopen. Wat een sfeer! Al die mede racers uit Europa, de sfeer was als die van het WK. Leuk was het om te zien dat er veel racers hun nationale kleuren droegen. Ook geweldig was de speaker, de muddy kilt en Mr Mouse, the founder of OCR.

Na de briefing gingen de elite van start. Op een niet gebruikelijke OCR manier maar per wave van 10 atleten. Vind het persoonlijk een prettige manier van starten. Alle ruimte om de startmuur te nemen, maar ik miste wel de pep talk van coach pain zoals op het WK. Nadat de ene na de andere wave vertrekt begint de spanning te stijgen. Even inlopen en dan mag ik zelf! Ook hier sta ik met uppie Marja voor de startmuur.

De muddy kilt begint af te tellen, mijn spieren spannen zich samen. Go, en weg sprint ik, in mijn ooghoek zie ik dat Marja geen grip heeft op de muur maar voor ik het besef duik ik er al overheen met de nieuwe techniek die ik met mijn zwager geoefend heb, op de muren die bleven staan na de strongmen run bij outdoor valley. Ik startte helemaal rechts, maar was als eerste op de trap dus vrij baan!

team up40, beletter, ocrec, ocr ec

Ik loop alleen voorop, als eerste weg. Dat voelt wel goed! Na een stukje rennen kom ik bij de eerste hindernis: dragon ropes spring, kleinmaken, klem strek lel tegen de bel en hop eruit en weer verder volgende hindernis. De lekkere smeuïge mud trenches: hier haal ik al een hoop mensen in van de vorige startwaves. Op het strand aangekomen wilde ik me eigenlijk ontdoen van de modder, maar een onverbiddelijke official (nu weet ik hoe deze up40’er aan haar naam komt) “Dirty Diana” sommeerde me de water crawl te doen 😉 . Na de water crawl, Storm the Castle: hier geen risico genomen en het touwtje gebruikt.

Nu het eerste EK obstakel: de UFO. En hier begon het wachten, want ook de first try lane was druk. Eindelijk, na een minuut of 10, aan de beurt. Zat na 1 voetklem al boven de UFO en tik, want de swingover hoefde na de elite niet meer. Nu een stukje zwemmen naar de Ragnar, waar het ook druk was, met het merendeel twijfelende en angstige gezichten. Hier mocht ik van een paar vriendelijke Engelsen en een Nederlandse dame voor. Spring, grijp, zwier, tingelingeling, plons! Hij blijft leuk die flying ragnar, maar ik begrijp de gezichten wel.

Weer een stukje zwemmen en rennen en ja hoor daar is ie weer, de ICEMAN! Wel koud, maar geen ijsblokje te bekennen ook de brainfreeze blijft uit, he jammer. Nu doemt het tweede EK obstakel op: de Monkey Crawl. Ook hier een rij, omdat de meesten geen raad weten met de stap touwtjes tussen de monkey bars. Hier besluit ik even te wachten op mijn voorganger die maar niet uit de touwtjes komt. De official zegt ga, dan moet hij wel door. En inderdaad, ik was zo snel bij hem dat hij in plaats van door, pardoes uit het touwtje viel. Op naar het volgende EK obstakel: de Wreck Bag. De wreck bag zelf ligt goed in je nek, maar wat heb ik een hekel aan die pleuris zak met zand. En het ergste nog over het strand zeulen met dat ding op je nek. Gelukkig is het niet zolang. Nu de Fjord drop die ik helemaal voor mezelf heb en wat blijft dat ding een kick geven, echt vet! Plezier is van korte duur, want weer met die pleuris zak met zand over het strand. Gelukkig kwam ook hier weer een eind aan.

team up40, beletter, ocrec, ocr ec

En ja, daar kwam het 4 de EK obstakel: de Mega Combi! Een obstakel dat in mijn straatje past. Maar gezien de rijen die daar voor staan, is dat denk ik niet voor iedereen zo. Zie terwijl ik wacht grote mannen helemaal naar de klote gaan. Eindelijk aan de beurt! Ik mag de Spaanse ruiter bedwingen (schuin geplaatste ronde paal met touwtje). Zowel links als rechts komt niet omhoog. Eénmaal boven kon ik uit 2 lege apenhangen kiezen. Voorgangers vielen eruit, dus snel de apenhang gepakt die uitkwam op een lege plek op de balk om er onder door te gaan. Rap de apenhang afgewerkt en gelijk in de open plek tussen de mensen door, die blij waren dat ze de apenhang gehad hadden en moed aan het verzamelen waren om onder de balk door te gaan. Onder de balk werd ik letterlijk en figuurlijk gechoked door een been van een mede loper die dacht: “Ik ga het toch weer proberen”. Heel toepasselijk had deze man Bushido op zijn shirtje staan. Hij was waarschijnlijk zo kapot van de apenhang dat hij dacht mee te doen aan een MMA fight in plaats van het OCREC en dat het daknet de kooi was en ik zijn tegenstander die verslagen moest worden ;-). Na een vreselijke vloek loste de beenklem, en kon ik weer verder. Sorry medeloper voor grof taal gebruik, maar het was in the heat of the moment en je deed het niet met opzet. Op het laatst nog een stukje enteren en dit obstakel was ook weer geklaard.

Na een stukje lopen kwam de Viking jump in zicht. En daar stond Uppie Ron als official me even aan te moedigen. Na de Jump het muren laantje, waar een latje op de grote muur gemonteerd zat. Ook hier weer een Up40 official in de persoon van Paul Kersten om me even aan te moedigen. Daarna Gunnors Struggle! Voor me stond Marion Dekker, waarvan ik bij de Hills het bandje op dezelfde hindernis had moeten afnemen. Ik liep toen als bezem en haar tijd zat er helaas op. Nu kon ik haar aanmoedigen en met haar nieuwe techniek was ze er rap doorheen! Snel ook de Struggle gedaan en samen opgelopen tot aan de skiberg. Hier kregen we weer zo klote zak nu met grind en die moest nog mee om hoog ook. Ik liep achter Marion tot de strongwal opdoemde, hier heb ik mijn eigen weg weer genomen en ben verder alleen gegaan. Na de ski berg, de log road en de two bars, begon het lopen met schoenen vol met zand en steentjes toch te irriteren heb bij de sloot met balken mijn schoenen geleegd en gespoeld.

team up40, beletter, ocrec, ocr ec

Na de sloot kreeg je het 5e EK obstakel: muur en sprong naar touw en swingover, ook hier geen probleem. Na een stukje lopen kwam ik bij een kuil afgedekt met plastic. Ook hier weer een enthousiaste official up40er Jeroen, ff snel samen op de foto en weer verder :-). Tot nu toe gaat alles lekker!! Hop 6de EK obstakel: de Twigs. Normaal lastig, maar nu makkelijk gemaakt door korte touwtjes en ook hier ging het weer snel.

En dan slaat het noodlot toe, een stuk zwemmen, bij de kant staat een duiker en een vrijwilliger. Deze zeggen niets als ze zien dat ik met volle snelheid het water in wil springen, en laten mij dat ook gewoon doen. Ook dom van mezelf om op volle snelheid het water in te springen, het blijkt erg ondiep maar stond ingesteld op diep, waardoor door de onverwachtse klap mijn beide benen totaal verkrampen. Ik kon op mijn rug draaien, waardoor ik wrikkend met mijn handen naar de overkant kon, ondertussen proberend de kramp door strekken te laten verminderen. Uit het water komend was de kramp weg, waardoor ik weer rennend naar het volgende obstakel kon: Rope XL. Hier stond uppie Erwin me op te wachten, om me te ontdoen van dat mooie blauwe bandje ;-). Haha dat gaat je vandaag niet lukken Erwin! Terwijl ik naar boven klim schiet de kramp in mijn linker kuit, zo heftig dat mijn voet een positie aanneemt waarvan ik niet wist dat dat kon.. Toch weet ik ondanks dat de balk aan te tikken en als ik naar beneden ga moet ik direct gaan liggen omdat staan niet meer gaat.. Een toeschouwer wil me direct helpen, maar ik zeg dat dat niet mag, ik kan door hulp mijn bandje kwijtraken! Erwin stond er direct bij met de heggenschaar en een grote grijns 😉 maar helaas voor hem krijg ik de kramp er weer uit. Normaal is ie wel oké hoor, die Erwin :-).

team up40, beletter, ocrec, ocr ec

EK obstakel 7: Hey weer een up40 official, Rene. Dit keer een balk apenhang, net klim en balk apenhang. Was hier snel doorheen. Daarna een tyre flip ook rap en ff een stukje de heuvel op tijgeren. Het einde komt in zicht! Even snel het tunneltje en dan de weaver. Helaas.. Bij eerste balk weer kramp in mijn kuit.. Uppie Ron stond me hier aan te moedigen, maar kon me niet helpen. Na een paar keer rekken van de kuit in de hindernis kon ik de weaver gelukkig afmaken.

“Ik was zoooo blij, dat valt niet te beschrijven en de roes, die heeft zeker 24 uur geduurd”

Op naar het finish obstakel, maar helaas.. Enorme wachtrijen om erin te komen en geen fastlane, dus maar aansluiten bij de meute.. Eindelijk na een minuut of tig mag ik erin. Gelukkig is door het lange wachten de kramp weg. Eerste stuk de slappe zak, geen probleem! Ik ben in een fractie in het daknet, hier een budgy swing: ook een eitje! Op naar de ringen: deze hebben goed grip en swingen lekker. Eind is nu echt in zicht!! Even concentreren op de klompen en binnen. Hop, ik pak snel de eerste 2 klompen. Hop volgende, hop volgende, volgende.. Er is geen volgende, ik pak de klomp mis en ik val gewoon naar beneden!! Neeee, ik was er bijna!! Nu weer achter aansluiten. Na vele minuten wachten 2de poging slappe zak piece of cake, budgy swing eitje, ringen weer lekker de swing van de ene arm naar de andere arm en hop op het schavot en nu “Up40 against the clogs!!” Ik krijg diverse tips van mensen, waaronder mijn zwager, spanning op je armen houden en gaan!! Dit doe ik ook en de ene na de andere klomp heb ik goed vast en YES hebbes!!

team up40, beletter, ocrec, ocr ec

Ik ben aan de overkant de ontlading is groot bij mijn familie, officials, Ron en bij mezelf!! Nu nog 20 meter en ik heb het EK parcours met behoud van mijn bandje volbracht!! Nu wachten op de uitslag. Ik zag een hoop Medelanders het podium beklimmen, trots! Toen de winnaars in mijn age group bekend werden gemaakt en de speaker zei dat er maar één finsher from the Netherlands was, was ik niet meer te houden! Had oogcontact met Helen en die knikte al naar me, ik trok een sprint naar het podium brak bijna van enthousiasme mijn nek en voordat de muddy kilt mijn naam uitgesproken had stond ik al bovenop. Ik was zoooo blij, dat valt niet te beschrijven en de roes, die heeft zeker 24 uur geduurd.

team up40, beletter, ocrec, ocr ec

Ik wil bedanken:
Mijn vrouw en dochtertje, voor hun support bij de voorbereidingen voor het EK en tijdens de race
Mijn zwager en trainingsmaatje Arie van der Steen
Ron, voor zijn support op de laatste hindernissen
Beletter.nl, voor het sponseren van het speciale up40 race shirt
En alle up40 er’s die mij, als vrijwilliger of als official, hebben aangemoedigd tijdens dit geweldige EK!

filmpje

Robert

Comments are closed.