Rat Race Dirty Weekend

In 2015 liep ik samen met Ron Ranzijn en mijn collega Dennis van de Berg mee met Rat Race Dirty Weekend 2015. Dat weekend vond ik zo geweldig, dat ik na thuiskomst direct heb geboekt voor Rat Race Dirty Weekend 2016. 20 mijl en 200 obstakels.

Vorig jaar was ik met de Dutch Mud Men Coach vertrokken vanaf Utrecht. Dit jaar gekozen om vanaf Antwerpen op te stappen. Op 6 juni om 8:00 uur kwam Lisanne mij thuis ophalen. Even de auto laden met tent en koffer en afscheid nemen van vrouw en kind gaan we op weg naar Antwerpen. Het is prachtig weer, kunnen vlot doorrijden en zijn ruim op tijd bij het sportpaleis in Antwerpen.

De DMM Coach met Captain Spil en Dutch Mud Men begeleiders, Joey en Sjoerd staan al klaar en het is gezellig druk. Uiteraard weer veel bekende gezichten. Van Team Up40 zijn Marja en Diana ook aanwezig. In de bus zijn de eerste blikjes al gedronken en het beloofd een schitterend weekend te worden. De bus wordt verder geladen en wat blijkt Diana heeft haar ID/paspoort vergeten. Dat is even stressen. Na wat overleg op en neer besluit Diana om toch gewoon mee te gaan op de gok dat ze toch in de UK wordt binnen gelaten. Al snel bereiken we de Kanaaltunnel, Diana begint al serieus zenuwachtig te worden. Uiteraard is haar rijbewijs niet voldoende. De douanier gaat even bellen voor overleg met ??? en na een paar zinnen komt hij terug de gegevens van Diana worden genoteerd, hij wil nog even weten wat wij allemaal gaan doen en dan mag ook Diana mee de grens over.

Na een korte pauze gaan we met de bus de trein in en onderweg naar Burghley House in Stamford. Onderweg is het gezellig en de sfeer zit er al goed in. Captain Spil zorgt dat we op tijd rijden en naarmate we dichterbij komen wordt het steeds onrustiger in de bus. Onder luidt gejuich rijden we het event terrein op. We worden ontvangen door Danny en Wesley van DMM die al een grote legertent hebben neergezet. Al snel is de bus uitgeladen en gaat iedereen z’n tentje opzetten. Mijn slaapmaatje voor het weekend is Michel de Jong. Hij heeft ervaring met mijn tent en is dan ook zo klaar met opzetten.

Als iedereen gesetteld is gaan we met bijna de complete groep onze startnummers ophalen. We krijgen 3 armbandjes, Start Wave 2 (de gezamenlijke startwave van Team Dutch Mud Men en Mudsctacle), Camping, Party en een rood wedstrijdshirt. Sommigen gaan vervolgens meedoen aan de wereldrecordpoging Three-legged-race.

Ik kies er voor om gezellig een potje bier te drinken in de tent enop de camping. Hier ontmoet ik onder andere Gareth en Baiba 2 vrijwilligers die zaterdag langs het parcours zullen staan. Gareth had wel enorm lekkere drankjes gemixt, iets met vodka!! Tot in de kleine uurtjes is het gezellig en ik sluit de avond af samen met Weerterboy, Patrick met een Corona.

Blijkbaar toch gespannen voor de race ben ik al weer vroeg wakker. Dat komt goed uit, heb ik alle tijd om mijn enkels even te tapen en goed eten en drinken. Vlak voor de race verzamelen en wat foto’s maken.

Om daarna samen naar de start terrein te lopen. Links en rechts werden de eerste rookbommen al afgestoken. En met de traditionele kreet: Dutch Mud Men give me a ooraaahhhhh lopen we tezamen met Mudstacle en DMM richting de start. Nu nog even een groepsfoto voor de start.

Met de gebruikelijke teksten van de organisatie vooraf, wordt er afgeteld en worden we eindelijk los gelaten voor 32km plezier. Ik had al gekeken hoe de wind stond en heb tegen meerdere jongens gezegd om aan de linker kant te gaan lopen. Dit was geen verkeerd advies, er was mega veel rook. Volgens mij zelfs meer als afgelopen jaar. Dit is toch wel OCR united ten top.

Omdat ik eigenlijk helemaal niet fit ben had ik vooraf al besloten om rustig aan te doen. Ik had met Marvin, Paul en Iris op krukken afgesproken om samen te lopen en later zou Will zich nog bij ons voegen. In eerste instantie was het wel even lastig om niet te gaan rennen maar naar mate de race vorderde bleek dat ik toch echt een goede keus had gemaakt. Uiteraard was ik wel met mijn CrossXvest gestart. Net als vorig jaar met 4 kilo. Onderweg pikken we ook nog Alex op, deze jongen had zijn enkel verzwikt maar kon ons tempo wel volgen. Als ploegje gingen we langzaam maar gestaag. In tegenstelling tot de weerberichten was het enorm zonnig en warm. Gelukkig had Marvin een extra buff bij zich zodat ik mijn hoofd kon bedekken.

De verzorging onderweg was heel goed, veel keus aan zoetigheid, zoutjes en water in overvloed. Bij de Half Mucker namen we afscheid van Paul en Alex. De rest ging verder voor de Full Mucker. Marvin en ik verloren Iris en Will uit het oog en zijn samen verder gegaan naar de finish. Op mijl 16 hadden we nog een afspraak met Gareth en Baiba we kregen een lekker kopje thee. Voor volgend jaar hebben we een andere afspraak gemaakt. De vrijwilligers zijn in de UK toch wel enorm bijzonder. Stuk voor stuk zijn ze allemaal enthousiast en wordt je de gehele dag luidkeels aangemoedigd. Echt grote klasse.

Naar mate we dichter bij de finish kwamen kreeg ik ook steeds meer zin om een lekker koud biertje te gaan drinken. Aangekomen bij het grote net over het water stonden daar zeker meer als 100 mensen te wachten voor dit obstakel. Marvin en ik besloten er mooi omheen te lopen. Door het water heen komen we 2 mafkezen van de bovenste plank tegen. Patrick en Jeroen waren beide nog lekker fit en waren inmiddels al op 12 mijl van het 2e rondje. Respect mannen ik vind het echt enorm knap van jullie. Nog geen 300 meter verder met nog 1 mijl te gaan, staat daar een grote delegatie van Dutch Mud Men en Chicks ons op te wachten en toe te juichen. Echt helemaal te gek want ze hadden lekker koud bier bij zich. Nu nog 1 mijl en dan hebben we een full mucker gedaan.

loopt ineens stukken makkelijker. Wat is dit toch een geweldige groep mensen. Samen met Marvin klim ik het laatste obstakel naar boven uiteraard vanaf de top nog even DUTCH MUD MEN, GIVE ME A OORAAAH. Wij glijden naar beneden en we zijn binnen, tijd onbelangrijk, medaille om mijn nek des te meer.

Nu is het foto’s maken omkleden eten en feest vieren. Op de camping wordt er traditioneel gefeest met drank als toverwoord. We doen gisteren avond nog even dunnetjes over, life band en vervolgens een DJ en het was een groot feest. Het koste me wel de teennagels maar nu een week verder heb ik daar ook geen last meer van. Zondag ochtend is het alles inpakken en een groepsfoto maken samen met de Mudstacles en dan begint de reis terug naar huis.

Zondagavond 21.00 uur was ik thuis, opstappen in Antwerpen is me goed bevallen. Wederom een prachtig weekend achter de rug. Ik wil graag iedereen bedanken voor de gezelligheid en het plezier. Special thanks to Dutch Mud Men, Wesley, Danny, Joey, Sjoerd, Lisanne  voor het rijden en natuurlijk Erik als chauffeur van de bus.

PS: Voor volgend jaar is er al weer geboekt. Ik hoop dat we dan met veel meer uppies aanwezig zijn.

Voor nog veel meer foto’s: <<< klik hier >>>

Eddy