Spartan Beast Tirol

En zo zeg je dat je volgend jaar, 2017, mee gaat met Jeroen en Jurgen en ga je uiteindelijk dit jaar nog mee! Paar weken geleden snel een ticket bij Spartan geboekt, vliegticket en hotel, en dan maar wachten op de grote dag.

De laatste dagen voor de race toch maar eens goed gekeken en toen werd het snel duidelijk dat het niet echt een makkie zou worden. Beetje zenuwen op voorhand, en tegelijkertijd zijn de zwaarste races achteraf het allermooiste!

Mooi vrijdag in de middag met het vliegtuig heen en lekker met de gehuurde cabrio (jaja!) richting Oberndorf gegaan. Nog in de avond lekker gegeten en met het warme weer nog een hele tijd buiten gezeten onder het genot van een tiroler muziekoptreden. Mooie manier om in de juiste sfeer te komen. Wel op tijd gaan slapen, nou ja slapen, het was niet de beste nacht die ik heb gehad.

Na rustig opstaan en eten richting het terrein onze spulletjes ophalen, beetje rondlopen en uiteindelijk naar de start. ‘De man met de microfoon’ was duidelijk gewend aan podia, met een muziek-concert- style aanzwepen ( pogo-en, mosh-pit en al wat niet nog meer je tegen komt bij de stevige rock-metal concerten) was uiteindelijk iedereen klaar voor de start. Een mooi begin van een race waarbij we niet wisten wat we tegen zouden komen. Iets met bergen en meer dan 20km, dat wisten we dan wel. Een van de eerste obstakels werd het gelijk duidelijk dat er niet te sollen valt met de referees. Bij de emmer met zand dragen heeft Jeroen de emmer een paar meter op zijn schouder gehad (moet in de hand gehouden worden). Het werd netjes duidelijk gemaakt dat dit niet de bedoeling was en er dus nog een rondje gelopen moest worden met de emmer. Oeps.

De eerste 10km gingen helemaal prima. Toen begon de echte berg (achteraf hebben we iets van 2000 hoogtemeters gemaakt). Uren lang bergop gelopen. Beetje rennen waar kon. Her en der wat muren om te klimmen, speren om te gooien en natuurlijk bergop tijgeren. Tussendoor nog lekker verkoelend zwemmen, het was tenslotte iets van 24 graden met een lekker zonnetje! Na heel veel puffen uiteindelijk boven gekomen. Tijdens de afdaling gaat het allemaal een stukje soepeler totdat…. je weer een heel stuk omhoog moet, maar dan met een zandzak van 23kg! Ohoh. Gelukkig, die voorbij, oeps nee toch niet helemaal. Een ketting van vergelijkbaar gewicht en dan weer de berg op. Oh, wat was ik er toen klaar mee.

‘You’ll know at the finish line’

Uiteindelijk na nog een heel stuk rennen/lopen terug bij het terrein en dan in de laatste km nog ‘even’ iets van 6 hindernissen doen: het getal onthouden welke je 4 uur eerder hebt gezien (ik had lima 289-7425), apenhang-touw, touw klimmen, een monkeybar-rig achtige, modder-tijgeren en nog even een touw muur welke nat was. Het net op het einde en de vuur-sprong tellen we dan even niet meer als hindernis. En dan ben je 6uur en 50min later bij het einde en 25-27km verder.

Mooie samenvattingen: de wereldkampioen welke er ook was noemde deze race ‘misschien wel de zwaarste welke hij ooit heeft gedaan’. Ook de ondertitel van Spartan is 100% treffend: ‘You’ll know at the finish line’. Tijdens de race: ‘deze doe ik nooooit meer’, paar dagen later ‘hmm, misschien toch weer doen volgend jaar’.

Kijk zeker een keer op de website: spartanrace.de en boek zeker als je durft! Super zware race, maar zeker de moeite waard. Fantastische sfeer en organisatie!

En Jeroen en Jurgen: dank je wel voor het super weekend! Super veel lol en ook nog een super race!

Ralf