Fürstenau

zaterdag 5 maart stond Strong Viking in Fürstenau op de agenda, dit weekend stond ook in het teken van een nieuw OCR seizoen, ondanks dat er al verschillende ocr’s geweest zijn.
Strong Viking (alleen zaterdag) en Mudmasters (zaterdag en zondag) waren de openers van het seizoen.

Marja: De SV Forest waar ik in 2015 voor had ingeschreven was vanwege de warmte uitgesteld en voor mij werd het alternatief uiteindelijk de SV Mud in Furstenau (Dld) op 5 maart, afgelopen zaterdag. Vanwege de afstand hadden we met een groepje afgesproken gezamenlijk te reizen en een huisje in de buurt van Fursten Forest gehuurd. Vrijdagmiddag dus samen met Dennis, Sylvana en Hanno uit Zoetermeer vertrokken om na een (te) lange autorit uiteindelijk aan te schuiven bij een restaurantje vlakbij ons overnachtingadres om met Tim en zijn ouders gezellig te gaan eten. Daarna naar de B&B waar we zaterdag redelijk uitgeslapen en na goed ontbijt nog maar een half uurtje van onze eerste uitdaging van het seizoen waren verwijderd. Heel relaxed allemaal dus.

Ron : om 5.45 vertrokken wij, Sebastiaan, Marieke, Michel en ik naar Duitsland. Een rit van ruim 2,5 uur. rond 8.30 kwamen wij op de locatie aan… de locatie was een oude leger kazerne. de setting van kleinschaliger dan dat we in Nederland van Strong Viking gewend zijn, maar dat was opzich wel prettig, maar de obstakels waren er niet minder om!
op het terrein aangekomen kwamen we al diverse bekende tegen. Johan was in gezelschap van Jaap en Edwin.

Johan : Strong Viking staat er om bekend dat deze al zijn obstakelruns goed heeft georganiseerd. Ik was benieuwd hoe dit dan zou zijn in Duitsland. Bij aankomst in Fürstenau werd de locatie goed aangegeven. De gebruikelijk bijdrage voor het parkeren kon weer worden afgegeven. Nog steeds vind ik dit bedrag te veel voor de service die je daarvoor krijgt. Nu stond de auto netjes geparkeerd op asfalt, maar meestal sta je op een grasveld. En kun je vervolgens 10 – 15 minuten wandelen met je bepakte tas naar het evenementen terrein. Het blijft een vreemd gebeuren. Typisch Hollands?

Marja : Aangezien drie van ons in ODIN startten was het nog relatief rustig op het terrein. Snel dus het startnummer gekregen en de aanwezige TeamUp40 (Ron, Marieke en Johan) en DMM begroet. Op het start/finish terrein was ook het nieuwste obstakel ‘Varjagen Saga’ te bewonderen. Het obstakel bestaat uit 5 onderdelen: een Dragon’s back (over een gat springen naar een horizontale ijzeren stang), dan een sprong in verticaal net waar je onderlangs moest naar de volgende etappe: vierkante (!) metalen monkeybars met een stuk loodrecht naar beneden en onderlangs hangend weer loodrecht omhoog en horizontaal verder. Dan een stuk met losse ringen traverserend en tenslotte een horizontaal peg board. Uiteraard werd de hele route uitvoerig besproken en konden bijna niet wachten om dit varkentje te gaan wassen. Snel nog even de tassen weggebracht, overigens perfect systeem waar je zelf de tassen opborg (en later weer ophaalde) met alleen controle aan de ingang om te zien of je wel je eigen tas meenam.

Ron : als eerste ging het wedstrijdvak van start, hierin zaten oa Sebastiaan, Marja en Tim.
wat oons verbaasde is dat veel “wedstrijd” lopers op gewone hardloopschoenen liepen, dat voorspeld niet veel goeds, op het terrein zelf was het al aardig glad en glibberig.
na het eerste vak gingen wij 20 min. later van start, na een matige warming up gingen we traditie getrouw (als laatste) over de muur, en gingen we met ze 6en aan deze tocht beginnen. en was een parcour met veel plassen water, waar we veelal de zijkantjes opzochten aangezien we niet wisten hoe diep ze waren, behalve Edwin, die zocht echt elke plas op, als een jonge hond miste hij geen elke plaswater.
het terrein leek erg veel op het terrein waar ook de Lake-Run wordt gehouden in Bremen, maar dat is ok niet erg vreemd beide terrein worden voor diverse gemotoriseerd motorsport gebruikt, voornamelijk off-road.

“De hele run liep door een prachtig natuurgebied, bospaden met heel veel plassen, een groot heidegebied, en een zandafgraving waar we twee keer doorheen kwamen”

Johan : De opzet van het terrein was prima geregeld. Het ophalen van je startnummer verliep rustig. Daarna een bakkie koffie halen en ik kon gezellig bijkletsen met iedereen die ik een lange tijd niet had gezien. De winterstop is eindelijk voorbij, dus laat maar komen alle mud. Omkleden kon ik een verwarmde sporthal, dat was heerlijk. Geen gedoe in de buitenlucht, of in een tent zonder vloer. Heerlijk, ook als de run klaar is. Met survivals heb je deze gelegenheid ook vaak aanwezig. Een pluspunt voor SV Fürstenau. Daarna op naar de start en de gezamenlijke warming-up. Na het roepen van een Oorah!! klommen we over de muur en dan het onbekende in. Ik was zeer benieuwd naar wat zou komen.

Marja : Na de summiere warming up gingen we dan eindelijk van start. De hele run liep door een prachtig natuurgebied, bospaden met heel veel plassen, een groot heidegebied, en een zandafgraving waar we twee keer doorheen kwamen, waarvan 1x met een werkelijk loodzware wreck bag een heel parcours aflopend met zand en modderheuvels waar je tot je kuiten in wegzakte op en af, op en af… echt zwaar afzien. Het heette Thor’s Odyssey, en liet de Vikings Hell die we bij de Hills editie hadden gehad geheel verbleken. Maar goed, in deze editie was sowieso alles net weer zwaarder dan wat we in 2015 hebben gezien. Naast de bekende crawls, hurdles, muren, hammer banger, (niet zo heel modderige) trenches, etcetera was daar weer mijn favoriet, de Weaver, en ook mochten we onze spierballen testen op de Strong Wall.

Ron : we liepen lekker, we genoten van de omgeving, afwisselend parcours, heuvel op, heuvel af, zandafgraving in, zandafgraving uit… Bij de Log drag (3 boomstammetjes aan een touw) dit keer moest je ze door het mulle zand heen trekken, dit was aardig pittig!
2 duitsers die dit nooit hadden gedaan, vertelde we dat ze er 2 voort moeten trekken, en dat deden ze ook, maar na 15 mtr lieten ze er 1 achter, hilarisch momentje!
Marieke die kreeg last van haar knieën, tempo ging iets langzamer en besloot dat ze na 7k er uit ging stappen.

Johan : Het zou een mud editie worden, dus ik had mijn kleding erop aangepast. Na enkele kilometers was mij al duidelijk, dit wordt veel zand en weinig modder. Ook goed, zand kan ook zwaar genoeg zijn. De bekende hindernissen waren aanwezig. Nieuw was de zandafgraving met hindernissen en de Verjagen Saga. Deze was geweldig. Eerst klauteren, daarna springen, nethangen, monkeybars, ringen en een balk. Deze is gelukkig ook aanwezig in Wijchen. Kun je hem ook eens proberen.

Marja : Deze editie geen waterobstakels als Iceman, Cage, Flying Ragnar of Fjord Drop, die weliswaar lef, maar geen kracht vergen. In plaats daarvan een paar nieuwe obstakels waaronder uiteraard de Varjagen Saga, maar ook vier (!) hoge Log Jumps (de Sternum Checker van het WK), Tire Flips, Two Bars, en ipv de vertrouwde houten monkeybars met dakje een gladde (want natte) metalen monkeybar. Voor mij is dat laatste echt een mentaal dingetje, evenals de Log Jumps, die me dus ook niet lukten. Helaas gold dat ook voor de Gunnar’s Struggle, die ik toch echt moet kunnen, en de Platinum Rig… ik was dus totaal niet tevreden over mijn prestatie mbt grijpkracht en mindset. Er kwam niet uit wat erin zit.

Tussen de hindernissen liepen we over een oud militair oefenterrein. De tankbaan hebben we veelvuldig gezien, liep wel lekker. Goed om kilometers te maken in het zand. Sommige maakten dankbaar gebruik van de vele waterplassen om er met veel liefde dwars door te gaan. Geweldig! De verzorgingsposten waren goed aanwezig, veel water en fruit. Goed geregeld. Miste alleen een snelle Jelle of iets anders als afwisseling. Gelukkig had ik mijn eigen energierepen mee. Een tip voor iedereen, zorg ook goed voor jezelf tijdens de run.

Overall conclusie: een geweldige dag, de run is zeker de moeite van het reisje waard. Een prachtig gebied, goede organisatie, en leuke pittige obstakels!
Samen hebben we deze run qua afstand makkelijk kunnen uitlopen. Een goede eerste OCR van het seizoen. Volgend jaar zullen we zeker weer hier aanwezig zijn.