Fisherman’s Friend Strongmanrun

Op 1 mei kregen we het leuke nieuws dat mijn Mudbuddy, Chanine Veldhuizen, en ik , via de facebookactie van Crossxvest, kaarten voor de Fisherman’s Friend Stongmanrun hadden gewonnen.

Ik wilde hem sowieso al doen, maar was nog op zoek naar een ticket, dus dit kwam perfect uit!
Op de ticket stond 10.00 uur aanwezig, dus vertrokken we om 8 uur om ruim op tijd daar te zijn. Om iets voor negenen kwamen we aan en het viel al een beetje op, dat het nog rustig was. Geen rijen het ophalen van je startnummer , dus leek allemaal perfect! De Marshalls waren er ook, dus nog gezellig even bijgekletst met een aantal van hen.

Boze gezichten

Nog even langs de Crossxvest stand, om nog te bedanken voor de kaarten en door naar de bagageafgifte. Daar aangekomen, liepen we een stuk of 20 mokkende mensen tegemoet. Wat bleek was dat de start van de 21 km , pas om 13.00 uur was !!! Stond in de nieuwsbrief, maar die hadden wij natuurlijk niet gehad. Op de website stond het allemaal heel onduidelijk. Niemand vond het logisch. Nog geen run meegemaakt, waar de korte afstand vroeger start dan de lange afstand. Ze hadden er vast goede redenen voor , maar het leverde wel een hoop boze gezichten op!

Aangezien we niet tot 13.00 uur wilde wachten, besloten we de 12 km te gaan doen, die om 11.30 uur startte.

12 kilometer

We startten in het tweede startvak achter de competitors (start rond 11.40)! Rustige start zonder veel dringen, waarbij we het eerste stuk een heuvel op moesten. Na een stuk flink stuk lopen zonder een obstakel tegen te komen, gingen we het water in. Een klein stukje door het water en daarna weer lopen. Toen we bij een restaurant aangekomen waren, mochten we van de kant het water in springen en zwemmen, naar een obstakel waar aan beide kanten kleine stokjes uitstaken. Het was een soort van Viking Rings, zonder de rings ! Even goed gekeken en besloten hem zijwaarts te nemen, zodat ik met een swing naar de overkant kwam. Hierna weer zwemmen en dan wat schuine muurtjes. En weer hardlopen……

Tijdens de lange stukken lopen, kwamen we veel groepen tegen, die allemaal in opperbeste stemming waren, dus gezelligheid ten top ! Teamup40 toch wel bekend bij de lopers, maar waar waren de andere uppies ? Nou, die zitten allemaal bij RatRace was mijn reactie! Ik was in mijn uppie als uppie (bij de 12 km) 😉

“We belandden dus in de plomp, om vervolgens in de meest smerige drek”

In mijn Uppie, was ik natuurlijk niet, aangezien Chanine en ik al jaren mudbuddies zijn en nu ook weer gezellig samen liepen.

Na een survivalbosje, zandzakken dragen, flinke glibberige trenches en door water lopen, kwamen we uiteindelijk bij een schuimbad. Heerlijk! Lekker schoon geworden, alleen heel erg druk, dus we konden lang genieten van het badje. Het was een soort doolhof, dus snel doorlopen konden we wel vergeten.
Een stukje verder, kwamen we bij de mega tijgerbaan die de skiheuvel op liep en zo’n 200 meter lang was! Dit was een zware! Boven aan gekomen, gaf mijn horloge aan dat we aan de 12,3 km zaten. Het einde zou nu in zicht moeten zijn.

Voelde als stront

Nog een kilometer of 1,5 gelopen , met wat kleine obstakels, toen we bij een soort van muur aankwamen , met schotjes erop en 3 touwen, maar met onze trailschoenen, hadden we geen grip. We belandden dus in de plomp, om vervolgens in de meest smerige drek, dat ik ooit gezien heb, naar de overkant te moeten zwemmen, op weg naar de finish. Het water was zwart en voelde heel dik aan! Ja, inderdaad, het voelde als stront en als ik de neus van Chanine mag geloven, rook het daar ook naar!

Na totaal 14,5 kilometer gelopen te hebben, kwamen we bij de hooibaal-pyramide, DE FINISH !

Het was een gezellige run, met leuke mensen om ons heen! Het enige dat ik, voor wat betreft het parcours kan opmerken, is dat de obstakels wel iets meer verdeeld hadden kunnen worden over de run, zodat de er minder “saaie” hardloopstukken tussen zitten.
Na de run nog even de twee geblesseerde Uppies tegen gekomen (John en Petra). Na het goede advies van John om de plomp in te springen om “schoon” te worden, in plaats van de vieze douches, gingen we, na een broodje knakworst weer huiswaarts.

Op naar de wasmachine en echte douche !

Volgend jaar Dirty Rat Race Weekend!

Nathalie