Team Up40; Iron Viking
Iron Viking Gent ’17
12 september 2017
team up40
Spartan Race Nederland
31 oktober 2017

Trail Sierra De Segura

Team Up40

Hoe gaaf is het als je tijdens een trailvakantie een trailrunwedstrijd kunt gaan doen samen met de hele groep? Onwijs gaaf kan ik je zeggen.

Begin van dit jaar heb ik mij aangemeld voor de Andalucia Trailrunning Experience 2017 onder begeleiding van Albert van Dommelen. Alberts zijn moeder is opgegroeid in deze regio en zijn Spaanse familie woont in dit gebied. De perfecte reisbegeleider dus die de Spaanse binnenlandse tradities en gewoontes kent waardoor wij als groep hiermee kennis kunnen maken en alleen maar hoeven te genieten.

Het geluk was dat er een trailrunwedstrijd was gedurende deze week in de regio.
De hele groep was meteen enthousiast en de inschrijvingen werden meteen gerealiseerd door Nieves onze Spaanssprekende dame in de groep. We werden ingeschreven als Trailrunners Brabant, de organisatie van Albert.

Zondag 24 september was het zover.
Een 3-tal hadden zich ingeschreven voor de 12,5 km en de rest, 10 personen, voor de 32,5 km met 1300 hm.. Albert (ondanks dat het wel kriebelde) zelf had nog last van een knieblessure en deed niet mee. Hij was daardoor wel de perfecte teamcaptain van de Trailrunners Brabant.
We hadden met zijn allen (32,5 km) het parcours bestudeerd met zijn hoogtemeters. De eerste 17 km zouden dalend zijn, dan 10 km alleen maar klimmen, dan een stukje dalen, weer een klim en de laatste 2 km dalen.

Team Up40, trailvakantie, ocr, trailrun

Eerst moesten we onze startnummers ophalen in de plaats waar de finish was. Hier kregen we een goodybag met een T-shirt, folders en een bon voor eten en drinken.

Vandaar reden we terug naar de startplaats (waren we al doorgereden)en om 10:00 uur was de start.

“De start was een feit. Meteen in racemodus en gaan”

Ongeveer 150 (schat ik) stonden aan de start. Het was nog frisjes en ik had het best koud daar. De adrenaline begon door je lijf te stromen door de opzwepende muziek die uit de boxen joelde. Boven ons vloog ook een drone en wij allen zwaaien (ben benieuwd of er een filmpje komt).
Snel nog wat foto’s en naar de startersboog lopen. Hier werden de startnummers een voor een afgevinkt zodat men wist dat je gestart was. (dit gebeurde ook op de bevoorradingsposten) Goed geregeld ieder geval.

De start was een feit. Meteen in racemodus en gaan. De eerste 4,5 km gingen redelijk snel, idd afdalend en een breed stoffig pad. Bij 4,5 km was de eerste bevoorrading. Deze sloeg ik over en liep lekker door. Hierna begon het echt leuk en mooi te worden en liepen de paden over in single tracks en werd het wat lastiger om tempo vast te houden. Stiekem zaten er toch wat korte beklimmingen in. We liepen over een rotsig pad, op en neer, met een touwleuning. Prachtig stukje met mooie uitzichten, hier doe je het voor.

Op de 10 km was de tweede bevoorradingspost. Hier koos ik voor een beker isotone drank (of water) en een partje appel. Opdrinken en doorlopen met stukje appel onderweg opeten.

Tot de 17 km was het zeer afwisselend zowel het parcours als het uitzicht. Stukje over heide, korte steile beklimmingen en afdalingen, tussen de naaldbomen, over stromende beekjes, langs rotsen met touw, door hoog gras, zanderige paden, grindpaden, boomstronken en rotsen waar je voorzichtig je voeten moet plaatsen. Focussen bij elke stap.

Team Up40, trailvakantie, ocr, trailrun

Vlak voor de beklimming van 10 km lang was een bevoorradingspost. Ik kwam hier op 1:44 uur door. Hier werd je applaudisserend begroet. Enthousiaste supporters die riepen dat ik daar als tweede dame passeerde en de eerste op 8 minuten voorsprong lag. Ik was verbaasd, uhhhh echt…. laat die eerste maar gaan riep ik nog (want beklimmingen zijn niet mijn sterkste kant) enne …de andere zouden mij wel inhalen daar hahahaha. Het gaf mij wel extra energie om lekker zo door te gaan.
Een dame was ik gepasseerd op de eerste 17 km en haar zag ik ook meteen daarna achter mij aan. Vlak daarna haalde zij mij in en lag ik dus derde. Ik had er vrede mee.

Eenmaal het dorp uit kwam je op een single track dat zigzaggend omhoog ging, 5 km lang. Het ging niet supersteil omhoog maar te steil om te rennen, iedereen stapte hier omhoog. Je liep hier lekker redelijk beschut met adembenemende uitzichten. Alweer een prachtig stukje trail.

Op de 22 km was er weer een rustpunt. Goed uitgebreide bevoorradingspost, isotone drank, water, blokjes marmelade, koek, nootjes enz. Even een momentje van rust en dan weer door.
Met dat ik vertrok kwam de vierde dame aan bij de post.

“Ik zag haar af en toe omhoog rennen”

Dit stuk van de trail was loeizwaar. 5 km lang over brede zanderige paden door een maanachtig landschap volop in de zon……wat was het warm…. Het ging geleidelijk omhoog maar al rennend was het niet te doen. Ik zag het ook niemand doen. Af en toe had je een vlak of licht afdalend stukje waar je even kon rennen. De dame vlak achter mij haalde mij al snel in. Ik zag haar af en toe omhoog rennen. Zij ging daar echt goed. Uiteindelijk is zij samen met de eerste dame gefinisht. Ongelofelijk dat zij die 8 min heeft ingehaald op de beklimmingen, sterke klimmer dus, chapeau voor haar. Ik wist dus dat ik als vierde dame nu liep wat ik prima vond. Inhalen was geen optie, gewoon zo blijven doorgaan.

Team Up40, trailvakantie, ocr, trailrunBij 27 km was de laatste bevoorradingspost. Even nog wat drinken en wat nootjes voor onderweg. Vanaf hier ging het weer naar beneden. Dacht je nog ff te kunnen vlammen, forget it……te technisch…alleen maar oneffen paden, nou ja paden, gewoon tussen de rotsen je voeten zien te plaatsen. Opletten geblazen dus maar weer een prachtig stukje, totaal anders als de rest.
Er zou nog een klim komen en ja……wat voor klim. Nog een dikke 2 km omhoog met af en toe handen en voeten gebruiken. Hier voelde ik de kramp opkomen.
Dit gehad te hebben hoop je de laatste 2 km naar beneden te kunnen vliegen maar nee…ook hier weer oppassen waar je stapt. Je bent moe, kramp wanneer je ietsjepietsje omhoog gaat en elke verkeerde stap zou funest kunnen zijn. Ik hoorde ook dat hier meerdere gevallen zijn. Ik bleef gelukkig rechtop staan en kwam ongedeerd aan de finish.

Ik kwam als vierde dame binnen in 4:26:53 uur en werd hartelijk binnengehaald door de andere uit de groep (de 12,5 km lopers ), Albert en de 2 andere die al gefinisht (32,5 km) waren. Ook van de 2 dames die ik (of die mij) tijdens het lopen gepasseerd waren kreeg ik een high five. Ik feliciteerde hun met hun prestatie, super knap gedaan.

 

De verrassing kwam toen ik als eerste Veterane dame het podium op mocht. Hier kreeg ik een supergroot en zwaar houten trofee. Ik lag in een deuk, hoe moet ik dit in hemelsnaam mee naar Nederland nemen?
Met veel moeite is dit ook gelukt maar wat een stress heb ik hiervoor gehad.

Of het een traditie was of niet …..na de trail kon elke deelnemer zijn verbruikte calorieën weer aanvullen.
Hiervoor ging je weer naar een andere locatie waar grote ronde tafels klaarstonden met bordjes vol Spaanse lekkernijen zoals olijven, vis, kaas, worst, nootjes en chips. Daarnaast kreeg je een bordje met een soort tête de vêau met blikje drinken en daarna gegrilde lamskoteletten met weer een blikje drinken. Zo zat je gezellig met alle lopers bij elkaar na te genieten.

Team Up40, trailvakantie, ocr, trailrun

Ik begon met “hoe gaaf is het om ….”
Het was idd onwijs gaaf en niet alleen omdat je een trailrunwedstrijd in Spanje kunt lopen maar vooral omdat je dit samen met andere kunt delen.
Ik had het voor geen goud willen missen.

Diana Cols

Comments are closed.